Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Ասիմ ծեզի՝ տուք ի՜նչ արիք,
Թէպէտ միմեանց տուշման էիք,
Բայց չար կօրծքի դեվքտ միացաք,
Մեզ հալածել խօսք մէկ էղաք.
Ոճրի առչեվ տուք կանգ չառիք.
Տահա՛ ասիմ` տուք ի՞նչ արիք։
Ասիմ ձեզի` տուք ի՛նչ արիք.
Մէկ մարթ, մէկ տուն չի թօղուցիք,
Գիշեր-ցորեկ անդուլ, անյագ
Շունի պէս մեր միսը կերաք.
Հալխին պերան մեզ ցըքեցիք.
Տահա՛ ասիմ`տուք ի՞նչ արիք։
Ասիմ ծեզի՝ տուք ի՛նչ արիք
Հասարակին տուք խափեցիք-
«Տաքա, իմիշ, պան չի կիտին,
Կիր-կարթումէ հէչ տեղեակ չին».
Մօլօրվեցան անմիտ մարթիկ,
Տահա՛ ասիմ` տուք ի՞նչ արիք։
Ասիմ ծեզի՝ տուք ի՛նչ արիք:
Հալխին աչքը տուք փակեցիք,
Երփ լսելով լուրն կօրծին
Օտարք անքամ շատ ցնծացին.
Բայց տուք ակռա կըրճըտեցիք.
Տահա՛ ասիմ` տուք ի՞նչ արիք։
|
|
