Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
ԿԱԻԱՓԱՅԻՆ ՆԱՄԱԿԸ
Ես քու ծեռք ու վօտքին խուռպան,
Թեթեվամիտ Նոր Նախչըւան,
Վեհին մանսար թէզ խըրկէիր,
Ինծի Սուրփ Խաչ պէրել տայիր։
Ծեզմէն հեռու շատ ձանձրացայ,
Աչքին ունքին ծեր կարօտցայ,
էրփեվարի կէնճ եանկաներ
Հաստկէկ <...> քուխառքաներ.
Ո՞ւր են, ասէ՛ք, քնքուշ Նատեան,
Տիրացինիս պանւոր Քաթեան,
Օր մը աճափ պիտի տեսնի՞մ,
Կիրկիս մէչը պիտի սըխմի՞մ...
Տեղնամորո՜ւս իմ պարեկամ,
Ժամէն քեզի չորս տուն կուտամ,
Թէ եօռուխը տուն կտնէիր,
Ինծի Սուրփ Խաչ պերել տայիր։
Սուտ վարթապետ, օ՜վ <...>,
Կիրով, խօսքով արա մէկ պան,
Եփ աստուծով, Սուրփ Խաչ վօր գամ,
Կընկատ հետը կուռաշ կուգամ։
Կուգամ, կուգամ թեզով Սուրփ Խաչ,
Ալ թուշերուտ կուտամ ես պաչ,
|
|
