Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Սապանէն կուգար եզը խիստ յօքնած,
Կօտօշին վըրան մէքամ ճանճ նըստած,
Մէկ ուրիշ ճանճի եփօր ռաստ էկաւ,
Նացա մէչ ասպէս կալաճի էղաւ։
-Ի՞նչ պանի մէչ իս, ճանճիկ սանամար։
-Է՜հ, ալ մի՛ հարցնուլ, ճանս կնքամար,
Ասօր բիւթիւն օր մենք սապան արինք։-
Շատերըս ի՜նչպէս ճանճին կըլմանինք:
|
|
