Էջ:Raphael Patkanian, Collected works (II).djvu/295

Ես Շուշանիս տվի հարուստ քոռ Գոգուն,
Որ համրանքով չըգիտեր չափն իր ոսկուն
Բայց քամբախտ էր ծընած օրից խեղճ Շուշան,
Վեց ամիսից մըտավ թաց, սառ գերեզման։
Հետևելով միշտ օրինաց աշխարհի,
Ես կյանքումըս մարդու վընաս չի արի: