— Հըմ, ի՛նչ կա քըչփըչում եք, խոսեցեք, տեսնենք, դո՛ւք ինչ եք ասում,— դիմեց նրանց Բարխուդարը։
— Աստված շնորհավոր անի, բախտավոր լինեն, մեծանան, պսակենք, ծլեն, ծաղկեն, մենք էլ խեղճ ենք, տեսնենք մեր էս կարոտ աչքերով ու ուրախանանք, խոսեց Մարիամ բաջին բարձր ձայնով։
— Այ ախչի, թող մի բան բերենք, որ բերանները քաղցրացնեն,— մեջ մտավ Գյուլնազը, մի ձեռով շալի ծայրը բերանին բռնած, մյուս ձեռի արմունկով բոթելով Մարիամին։
— Մուրաբաներից բհրեցեք, տեսնենք,— հրամայեց Բարխուդարը։
— Թո՛ղ ես բերեմ,— ասաց Գյուլնարը, տեղից բարձրանալով։
— Չէ, թող ես բերեմ,— հակառակեց Մարիամ բաջին, բռնելով Գյուլնազի թևից և կամենալով կրկին նստեցնել յուր տեղը։
— Չէ', ես կբերեմ։
— Չէ՛, չէ՛ մերը լավն է , նոր եմ եփել։
— Մերը նարինջի է։
— Մերն էլ վարդի է։
Երկու տանտիկինները մի քանի վայրկյան այսպես ոտի վրա կանգնած հակառակվում էին, իրարու կրծքին հրելով։ Ոչ մեկը թույլ չէր տալիս մյուսին շարժվելու։
— Էրիհաա' զուռնազավալը բարձրացրին սատանի ճտերը, ձեռ քաշեցե՛ք, եկա՛վ, խաբարդար,— գոռաց Հայրապետը և գդակր արձակեց նրանց վրա։
— Հանդարտվեցեք, լավ է, երկուսներդ էլ բերեք, տեսնենք ինչ եք բերում։
Բարխուդարի հրամայողական ձայնը ստիպեց Գյուլնազին և Մարիամ բաջուն իրարուց բաժանվելու։
Մի րոպեից հետո սփռոցի վրա շարվեցին թեյի պնակների մեջ մի քանի տեսակ մուրաբաներ։
Այս ընդհանուր աղմուկի ժամանակ մանուկները քնից զարթնեցան։
— Ինձ էլ մուրաբա տվեք,— գոչեց Սուսանը, գլուխը
