մասին։ Ամբողջ շաբաթվա ընթացքում և այժմ գրիչս ձեռիցս դնում եմ մի կողմ այՆ ժամանակ միայն, երբ հարկավոր է ուտել կամ քնել։ Արհեստավորները իզուր են նեղանում, որ պսակը թարմ ծաղիկներից եմ դրել. 30 ռուբլով մետաղյա մեծ և լավ պսակ դնել չէր կարելի, իսկ փոքրիկը ծիծաղելի կլիներ, ինչպես ծիծաղում էին «Մշակի» պսակի վրա, որ մի գլխարկի չափ չկար։ Բացի այս, արհե ստավորները պիտի ուրախ լինեն, որ իրանց պսակը բնական նյութից էր, և ոչ արհեստականից։ Այղ ավելի մոտիկ է նրանց ղղացմանց և Բաֆֆիի արմանավորության։ Հեղինակներինը նույնպես թարմ ծաղիկներից էր, իսկ մետաղյա պսակների թիվը 5-ից ավելի չէր լինի։ Բա թվի երի տասարդների և նավթարդյունաբերների պսակները իսկապես երկաթաղործ չէին, ինչպես գրել էինք, այլ երկաթազոծ թղթից որ և անձրևի տակ փչացան, ավելի շուտ, թան թարմ պսակները։ Իսկ թե ինչքան ծախս է եղել Ղարա Միրղի և ձեր պսակների համար, առայժմ չեմ կարող ճիշտը ասել և ահա ինչու մեր խմբադրությունը բոլոր իրան հանձնըված պսակները միատեղ պատվիրեց Չարխչյանին, ընղհանուր գումարը հայտնի է, բայց որովհետև Բաքվի նավթ արդյունաբերներից , վաճառականներից ու ուսանողներից փողերը շենք ստացել— հաշիվ էլ չենք արել Չարխչյանի հետ։ Երբ հաշիվ կստանա։ կուղարկեմ։ Մի երկու ռուբլի պակաս կամ ավել կլինի, ուրիշ ոչինչ։
Շտապում եմ վերջացնել նամակս, Ռոլբենր հիվանդ է և այսքանը բավական է, որ ես չկարողանամ ավելի երկարացնել նամակս—իսկ մյուս կողմից' բերին «Արձադանքի«» և իմ վեպի սրբագրությունները։ Ներեցեք։ Րաֆֆիի գրքերը լիովին հրատարակելու համար մենք մտադիր ենք շուտով հանձնաժողով կազմելու, չրագրների մեջ կհաղորդենք, դուք փող ժողովեցեք, քանի տպավորությունը չէ սառել։ Բայց լիակատար հրատարակսլթյոլնբ կարժենա առնվազն 10 հազար ռուբլի, եթե ոչ 15 հազար, հեշա բան չէ, տարիների գործ է։ Հարկավար է խմբագրել, կենսագրություն կազմել, նկարագրել Րաֆֆիի բնավորությունը-սորա համար մարդիկ են հարկավորկաոր գումար։
