— Առաջինը, որ նա կպահանջե մի գումար, որին չարժե գործը։ Երկրորդ, դիմել կաշառքի օգնության, կնշանակե կամավոր ընդունել բոլոր մեղադրանքների ճշմարտությունը։ Այնինչ դուք սուտ համարեցիք ձեր հակառակորդի մեղադրանքները։ Այսպես թե այնպես, կաշառքի միջոցը ամենաանհարմարն է և, միևնույն ժամանակ, ոչ անվտանգ։
— Ես վտանգներից չեմ վախենում։ Ես մտածում եմ միայն իմ կնոջ մասին։ Պատրաատ եմ ամեն բան անել, միայն թե նա ինձ հետ չնստե մեղադրյալների նստարանի վրա և չլսե այն, ինչ որ անխուսափելիորեն պիտի ասվի դատարանում։
— Ես հասկանում եմ ձեր տրամադրությունը, բայց լսեցեք։ Դուք, իհարկե, կարող եք տալ, որքան պահանջեն։ Ունիք, գոհություն աստծու։ Բայց դա կդառնա ձեր հակառակորդների ձեռքում մի սուր նշտար ձեր առատ արյունը շարունակ հոսեցնելու և, ո՞վ գիտե, միանգամայն ցամաքեցնելու համար։
— Ուզում եք ասել շանտա՞ժ։
— Իսկ և իսկ։ Վճարելով մի անգամ, դուք ստիպված կլինեք վճարել երկրորդ, երրորդ, չորրորդ անգամ և այսպես անվերջ։ Կարո՞ղ եք համբերությամբ տանել մի այդպիսի դրություն։
— Ոչ։
— Հիանալի։ Երկրորդ դրություն․ կարո՞ղ եք երեխային վերադարձնել այդ կնոջը շանտաժից ազատվելու համար։
— Այդ բոլորովին չեմ կարող։
— Զգում եմ։ Ահա հենց այդ է պատճառը, որ ես ձեր գործը համարում եմ բարդ։
— Ուրեմն ի՞նչ անեմ։ Ի՞նչ խորհուրդ եք տալիս։
— Համբերեցեք,— պատասխանեց Սինոփյանը հանգիստ,— կմտածենք, կորոշենք։ Շտապելու կարիք չկա։ Այդպիսի դեպքերում սառնությունը մարդու առաջին օգնականն է։
Եվ, վերցնելով սեղանի վրայից մի արկղիկ, առաջարկեց Գուրգենին։
— Ծխեցեք, հազվագյուտ սիգարներ են։ Իմ կլիենտներից մեկն է բերել ինձ համար արտասահմանից։
— Շնորհակալ եմ, ես սիգար չեմ ծխում,— ասաց Գուրգենը,
