մի ուրիշ արկղից վերցնելով մի ծխախոտ և վառելով։— Ազատեցեք ինձ այս նեղ դրությունից, և ես այդ արկղիկը կլցնեմ ոսկիներով։
Սինոփյանը ժպտաց հեգնորեն-ներողամտաբար։ Նրա խելացի դեմքն ընդունեց այնպիսի արտահայտություն, որ Գուրգենն զգաց յուր անտակտությունը։
— Էէ, բարեկամ, դուք հարուստներդ ձևված և կարված եք միևնույն չափով։ Դուք կարծում եք, թե ամեն ինչ կարելի է գնել փողով, նույնիսկ ոգևորությունը։ Ես հարուստ չեմ, ճշմարիտ է, բայց ագահ էլ չեմ։ Ես մտածում եմ, միայն՝ ո՛ր աստիճանի հետաքրքրական է ձեր գործն իբրև գործ։ Իսկական փաստաբանը նույնն է, ինչ որ արտիստը, նա միայն այն գործն է լավ պաշտպանում, որ նրան տալիս է հոգեկան հաճույք, նրան տրամադրում է, ոգևորում, հափշտակում։
— Բայց իմ դատի մեջ չկա ոգևորության նյութ։
— Կարծո՞ւմ եք։ Իսկ ինձ թվում է, որ կա և մեծ նյութ ոգևորության։ Ինձ հետաքրքրում է գործի ոչ այնքան իրավաբանական, որքան հոգեբանական կողմը և կարծում եմ, որ ես կարող եմ ձեզ, մանավանդ ձեր ամուսնուն՝ պաշտպանել ոչ ինչպես արհեստավոր, այլ իբրև արվեստագետ։
— Ձեր խոսքերն ինձ ուրախացնում են։ Կնշանակե, դուք հավատում եք, որ արդարությունը շատ էլ հակառակորդի կողմը չէ։ Իսկ ես հավատում եմ ձեր տաղանդին՝ և հմտությանը։ Պատրաստ եմ վարվեք այնպես, ինչպես թելադրեք։
— Դա ամենալավ ճանապարհն է։ Այժմ բարի եղեք լսելու իմ կարծիքը։ Նախ և առաջ անհրաժեշտ է, որ դուք և ձեր ամուսինը պահեք ձեզ սառը, անտարբեր։ Թող ձեր հակառակորդները չզգան, թե դուք վախեցած եք դատից կամ հուզված։ Զգուշացնում եմ, մենք կարող ենք գործը տանուլ տալ։
— Այսինքն ինչպե՞ս,— ցնցվեց Գուրգենը։
— Դատարանը կարող է երեխային խլել ձեզնից և տալ այդ կնոջը։ Դա ավելի քան հավանական է։
— Դուք ինձ հուսահատեցնում եք, պարոն Սինոփյան։
— Լսեցեք մինչև վերջը և չեք հուսահատվիլ․․․
Եվ Սինոփյանը, սիգարի ծուխը քուլա-քուլա բաց թողնելով գլխից վեր, սկսեց բացատրել յուր միտքը։
