Եթե Գուրգենն ու Լիդիան մինչև դատը հաշտություն առաջարկեն իրենց հակառակորդին, կտուժեն ոչ միայն նյութապես, այլև բարոյապես։ Նրանց գլխին հավիտյան կանգնած կլինի երեխայից զրկվելու վտանգը ինչպես Դամոկլյան սուր։ Նկարագրից երևում է, որ Զինան բոլորովին չի սիրում յուր զավակին։ Նրա հոգսը երեխան չէ, այլ յուր գրպանը։ Չպիտի մոռանալ և նրա փաստաբանին, որին երեխայի այս կամ այն կողմին պատկանելն այնքան է հետաքրքրում, որքան Գուրգենին յուր ծխախոտի ծխի ուղղությունը։
— Թող դատն սկսվի ու վերջանա,— շարունակեց Սինոփյանը, ավելի ու ավելի ոգևորվելով,— թող երեխան անցնե այդ կնոջ ձեռքը։ Ի՞նչ նյութական շահ պիտի ունենա նա։— Շատ-շատ ամսական քսանուհինգ կամ հիսուն ռուբլի, որ դատարանը կպարտավորեցնի ձեզ վճարել երեխայի ապահովության համար։ Մի հասույթ, որով այդ կինը չի կարող գոհացնել յուր փաստաբանի ախորժակը․․․
— Հետևա՞նքը,— հարցրեց Գուրգենն անհամբեր։
— Հետևանքը կլինի տեսարանի կատարյալ հեղաշրջումը։ Այն կինը և այն փաստաբանը, որ մինչև դատը գայլեր էին, կդառնան գառներ դատից հետո։ Եվ մի գեղեցիկ օր մայրը, երեխայի ձեռքից բռնած, կգա ու կկանգնի ձեր դռների առջև ու կասե․ «ետ վերցրեք սրան և տվեք ինձ մի շոշափելի վարձ, ես բոլորովին կհրաժարվեմ իմ զավակից»։ Դուք կձևանաք, իհարկե, դարձյալ անտարբեր, իբր թե այլևս չեք հետաքրքրվում երեխայով։ Երբ վաճառողն է գալիս գնողի մոտ, ապրանքի գինն ընկնում է։ Եվ դուք այն ժամանակ կվճարեք այնքան, որքան ձեր քեֆն է․․․
— Պարոն Սինոփյան, երեխան ապրանք չէ։
— Ապրանք է, բարեկամ, ապրանք այդ կնոջ համար։ Այլապես նա մինչև այժմ լուռ չէր մնալ։ Հավատացեք, նա ձեր տված գումարը ծախսել է, վերջացրել է և այժմ փողի կարիք ունե ու դիմում է այդ միջոցին։ Իսկ փաստաբանը նրան ամեն օր տալիս է դյուրին հարստանալու հրապուրիչ հեռանկարն ու ավելի ու ավելի լարում ձեր դեմ։ Բարեկամ, իբրև հայր, դուք կարող եք ենթարկվել ձեր զգացումներին, բայց մենք՝ փաստաբաններս, իրերը վերլուծում ենք սառը բանականությամբ։
