Այս էջը հաստատված է
— Այդ ի՞նչ է,— հարցրեց Մագդալինան։
— U. Գևորգի շքանշանը։
— Դու շքանշա՞ն ես ստացել,— ասաց Մագդալինան ուրախանալով,— դրա համար ես քեզ միայն համբուրել կարող եմ։
Եվ, թեքվելով, երկու անգամ համբուրեց Աբգարին, որ աղերսական հայացքով նայում էր նրան։
— Պատմիր։
— Մի փոքր էլ ցած քաշիր վերմակը, և կլսես իմ պատմությունը։
Մագդալինան վերմակն ավելի ցած բերեց, նայեց։ Նույն վայրկյանին մի սուր և երկարատև ճիչ դուրս թռավ նրա կրծքից:
Նրա գլուխը անզորացած ընկավ Աբգարի կրծքի վրա։
Կիտելի թևերն ուսերից ցած էին ընկած դատարկ, ինչպես լաթի կտորներ...
Երբ ներս վազեց գթության քույրը և Մագդալինային ուշքի բերեց, Աբգարը հեկեկում էր փոքրիկ մանկան պես։
