ՏԻԿ. ԳԱԼԱՄՔԱՐՅԱՆ. (Շարունակելով նայել Եվգինեին) Այո, ճիշտ է, բայց հասարակական կարծի՞քը: Պ.ԳԱԼԱՄՔԱՐՅԱՆ. Լոխ էլ թքում են անաստվածի իրեսին: ՍԱՌԱՓՅԱՆ. Լո՜խ։ ոչ, պարոն Բարսեղ, հասարակական կարծիքն օպերետային դատավոր է. ավազակին դատելով նույն ավազակի հետ կանկան է պարում։ (Բոլորը ծիծաղում են, բացի Եվգինեից): Պ. ԳԱԼԱՄՔԱՐՅԱՆ. (Հազալով և ծիծաղելով) Գյափգ ինի, Սռափով։ ՎԱՐՍԱՄՅԱՆ. Մենք գիտենք միայն վրդովվել, իսկ պատժել — երթեք։ Կանցնի մեկ, շատ-շատ երկու տարի, ամեն ինչ կմոոացվի, և դուք, ես, բոլորս նորից կսկսենք սեղմել նույն Առաքել Աբաբաջյանի ձեռքը, նորից հարգանք ցայց տալ նրան։ ՍԱԴԱՓՅԱՆ. Այդ Աբաբաջյանր հիմար է: Եթե ես լինեի նրա տեղը, կստիպեի այն անպիտանին կնոջս հետ ամուսնանալ, ինքս էլ խաչեղբայր կլինեի։ (Բոլորը ծիծաղում են, բացի Եվգինեից): 4. ԳՍՀԱՄ ՔԱՐՅԱՆ. (Ծխծտ»զել»վ ու սազայտվ) Հրեք* մըեաո, Առափով, մրեռա... ՏԻԿ. ԳԱԷԱ1ք ՔԱՐՅԱՆ. Իսկ գա~ւք, պ. Աոզթանյան, ի~նչ կա¬ նեիք։ ՍԴՒԷԹԱՆՅԱՆ. Ես կարձակեի կնսշս, ապահովեյով նրան նյուր թապես։ (brtfn&bB գափ» է և piadiaH|&brp ճ«փսք»ւմ)ւ ՏԻԿ. ՄԱՐԹԱ. Ո'վ է էջի թեյ ցանկանում$ (Р»|пгр Вгш-. (Huri|»u[ кВ): ՏԻԿ. ԳԱԷԱՄՔ ԱՐՅԱՆ. Իսկ գա*ւք ինչ կանեիք„ պարոն Ա§վերդ« յան, եթե այգ Արարատյանի աեդր յխնեիքւ (եփփնեն 99նՏ4ե1ոՎ ■l?“4rmP)֊ltP !>*r֊։J է)։ ՍԱԴԱՓՅԱՆ. (|Աա&ձի£) в'Л... ծ՛ и... Կնեթեի. ՏՒԿ. ԳԱԼԱՄՀԱՐՅԱՆ. Յեթ կե., աեպաավ„լթ,.ձր... ՄՒՀՐԱՆ. Ա,ո, ՓՎԳՒՆԵ. (Հաէկ«ւրէ eriwlpiJ է рЬрк ^ Ա՜Հ.» , 11րծԱ>ք. Ի՚նշ պատահեք. *<- Ш
