շտապել եմ եզրակացություն անելու։ Ների՛ր ինձ, աղաչում եմ։
ԱՆԴՐԵԱՍ. Ներումն խնդրելուց ի՞նչ օգուտ, դու պետք է աշխատես մեղքդ քավել, սխալդ ուղղել։
ՄԱՐԳԱՐԻՏ. Բայց ինչպե՞ս հայրիկ, ի՞նչ միջոցով, սովորեցրո՛ւ, ես կքավեմ իմ մեղքերը։
ԱՆԴՐԵԱՍ. Այ ինչպես։ Լսի՛ր։ Նա ասում է, թե իր ձեռքում ունի ինչ-որ գրավոր ապացույցներ իմ դեմ։ Դու... (Նայելով շուրջը): Բայց այստեղ անհարմար է ասել։ Կարծեմ գալիս են։ Գնանք իմ սենյակը, այնտեղ կբացատրեմ ինչ որ հարկավոր է։ Գնանք։ (Գնում են աջ կողմի առաջին դռներով):
ՏԵՍԻԼ 8
ՍՈԻՐԵՆ և ՍԱՂԱԹԵԼ
ՍՈԻՐԵՆ. Այո, քեռի, երևակայել չես կարող, թե ինչքան ծիծաղելի էր։ Աբոզովը, քաղաքի առաջին քեֆ անողն և ամենից շատ ծախսողը, հանկարծ մնում է թատրոնի դռների մոտ քիթը քաշ։ Իսկ քո քրոջ որդին բռնում է գեղեցկուհի Առլովայի թևից և կառք նստեցնում։
ՍԱՂԱԹԵԼ. Ամոթ չլինի հարցնելը — այդ ի՞նչ պարծենալու բան է։
ՍՈԻՐԵՆ. (Ոգևորված շարունակելով) Ամենքի ուշադրությունը մեզ վրա է, բոլորը նայում են նախանձով։ Աբոզովի աչքերից կրակ է թափվում։ Կրակոտ Ալի-Բաբան կառքը թռցնում է, մեզ կայծակի արագությամբ բերում է Գրանդ-հոթել։ Ծառաները ձեռքի ոտքի են ընկել։ Սեղանը պատրաստ է։ Հյուրերը սպասում են...
ՍԱՂԱԹԵԼ. Ամոթ չլինի հարցնելը — ի՞նչ հյուրեր։
ՍՈԻՐԵՆ. Ինձ նման դարդիմաններ։ Մեզ ծափահարում են։ Կառքից ծառաները բերում են թատրոնում ստացված փունջերը — կեսն իմ նվիրածն է։ Առլովան հիացած է նվերներից: Երբեք այդպիսի բենեֆիս չի ունեցել։ Հետո ի՜նչ քեֆ, ի՜նչ քեֆ։ Շամպանիան ջրի պես է հոսում։ Խմում են Առլովայի կենացը, հետո իմը։ Մեկ, երկու,
