և չէի հաջաղում, լսում էի երբեմն նրա հուժկու ձայնը։ Մեր երգում էր, մերթ բարձրաձայն կարդում, Ավետարան թե Աստվածաշունչ— լավ եմ հիշում։Կից սենյակի մեջ Ատրպետն էր։ Նա նույնպես երգում էր, բայց հազիվ լսվում էր նրա ձայնը երկու մետր հաստության ունեցող քարե պատի ետևից։
Փորձեցի Ատրպետի հետ պրիմիտիվ հեռախոսական կապ հաստատել այբբուբենի միջոցով։ Երեք օր պատին զարկևլաւց հետո, վերջտպեա, հա ակտ ցրի նրան իմ միտրը, րայց արդյոք- Քք' 1նԺն։ ՄՒ Fm* արտահայտեի, համար հարկավար էր մի թանի հարյուր անգամ պատին զարկեր Մի անգամ իմ հարցիա պատասխանը եղավ. — Օպաաիր, մաշ են թերեր я լա եմ, հետա կխոսենք..* Այն»,հետև փորձեք» դադարեցրի, Մի աւրիշ անգամ Աարպեան ինքն ակաեց կաաազարար •lmFkkl պատին, Կարձեցի մի շատ կարեար չաւր ունի հազար. պեյաս Համրերավեյամր ականջ գրեցի, և վերջը գալը» եկան այա խոսքերը. — Եթե մի երկ», ամիա էյ ինձ այստեղ պահեն, թայ ար կիաատ վեպերս կվերջացնեմ, Եա աւգասէ էի նրանից իմանաք ինչ ցա,ցմաւնք է ավել մանգարմերիային, արպեագի եա էլ համապատասխան ցաւց- մամւր աամ, իակ նրա գլուխը իր վեպերավ էր գրազվաձ* Երա¬ նելի' մարգ, Չգիտեմ նա ինշպեա էր ձեար րերել թապթ, գրիչ, FmJ9 Ւ*ձ ~F4*l4m* iF "IV ^ձ նաւյնիակ կարդալ», միջաց չէին տալիս, աաելավ, ար րազարական րանաարկյա քները, թա¬ ցի Ավեաարանից աւ Աաղմաաից, ա^իշ գիրթ կար գա ի, իրա¬ վունք լա ,ն են t Մի անգամ արաարնաց գնա լալ ժամանակ կոր- րիգարաւմ մի հայ րանաարկյայ գագաոժլ ձեաիս մեջ սեղմեց մի մատիտ, Չեմ կարձոԱ* սրևէ թանգարմեր նվեր այգ օրե¬ րին ինձ այնքան ուրախություն պատճաոեր, որրան այդ կես մատնաշափ փայտի կաարը, Մոլղթ չկար— ի*նչ փույթ, քքա- ՀքԿՒ 4րԿ ՀՒՈ" Հերմակ պատի վրա։ Հագ չէ, թե ինչ էի գրում, միայն թե երևակայեի, աք միտրս գր աղված է։ Ավագ, երկար շանեց իմ ուրախաւթյո&ը. հանկարծ մատիտը ընկավ ձեզիցս հատակի վրա և գլորվելով մտավ մի հեղցի մեջ ան-
