Jump to content

Էջ:Shirvanzade I hator.djvu/332

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

— Շնորհակալություն։

— Անուշ լինի։

— Դե՛հ, շյուտ արա, սյուֆրան հավաքիր, կողքիս նստիր, պան ունամ քեզ հետ, — ասաց Շըպպանիկը հրամայական եղանակով։

Սանամը իսկույն հավաքեց սեղանը, տարավ մյուս սենյակ և շուտով վերադարձավ ու նստեց Շըպպանիկի մոտ։

III

— Ասա տեսնեմ ի՞նչ բան է, խեր լինի, — ասաց Սանամը, հետաքրքրությամբ նայելով Շըպպանիկի երեսին։

Շըպպանիկը մազերը երեսից հեռացրեց, գլուխը քիչ թեքեց դեպի ուսը և, ուղիղ Սանամի երեսին ժպտալով, ասաց.

— Աղջիկը ճարվալ ա։

— Ղորթ ես ասո՞ւմ, Շըպպանիկ, ո՞վ է, ո՞ւմ աղջիկն է, — հարցրեց Սանամը, ուրախությունից ուսերը վեր քաշելով և յուր հաստ իրանը ծռելով դեպի Շըպպանիկը։

— Դունիա գոզալին, խաների-բեգերի թոռնը, սաղ քաղաքի աչքը, ջին-ջավահիր, մարալի պես գոկչակ, խանըմ խաթուն, օ՛վ դար...

— Ով է, ո՞վ է։

— Մի խեղճ, անըմով, պատվով հորումոր աղջիկ։ Մի թառլան ղուշ մի գյոզալ, քիիի... ալ հինչ ասամ։

— Սիրտդ ճաքի, տրաքի, ա՛յ Շըպպանիկ։ Ո՞վ է, ումի՞ աղջիկն է, անուն չունի՞։

— Բյուլբյուլ, բյուլբյուլ, բյուլբյուլ...

— Ո՛ւֆ, կրակ բռնես, հերիք է, — վերջապես համբերությունից դուրս գալով, բղավեց Սանամը, աջ ձեռը զարկելով Շըպպանիկի ուսին։

— Ասա՞ամ, — հարցրեց Շըպպանիկը, խորամանկորեն նայելով Սանամի երեսին։

— Ասա՛, ասա՛։

— Հի՞նչ կտաս։