Էջ:Smbat Shahaziz, Chaphatso yerker.djvu/129

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

Որպես գիշերի թանձրամած խավար,
Նորա կուրծքի մեջ անճոռնի միտքեր
Ալեկոծվում են. նա ստրակաբար
Լսում է նոցա, պարզում է ձեռներ...

205 Եվ ամբողջ դժոխքն ամբարշտության
Ճնշում է Հովիվն, նա գաղտագողի,
Պղծելով կնիքն ձեռնադրության,
Նա դավաճա՛ն է յուր Հայրապետի։

Կըճնշվես բախտից, եզվի՛տ ինքնիշխան,
210 Եվ կըճնշե քեզ առաքինություն.
Եվ այս քո պատիժ, խորամանկ շղթան,
Որ ծնանում է քո մեջ ցանկություն.

Շղթայել կամքը խեղճ ժողովրդի,
Բարօրությունը ոտնակոխ առնել,
215 Ճնշելու է քեզ, Լոյոլլի որդի,
Պատրա՞ստ է քեզ փոսն, որ դու ես փորել:

Այն գործը միայն փառք է պահանջում,
Որ քաղաքացու փայլում է կյանքով,
Որ ազգի վիճակն է բարեկարգում,
220 Որ զարդարում է աշխարհս շնորհով։

Դու լար ես գործում և կամիս, որ այդ
Հանցանքի իժը մեք բարի՞ հաշվենք,
Եվ ճշմարտության լարել որոգայթ
Դու խիստ հոժար ես, մի՞թե չգիտենք։

325 Ընկեր քո գործին՝ դժոխք սևամած,
Եվ բոլոր դևեր քո հետ զինվորված,
Ուր չարագործ է մատնիչ մի տգեղ,
Դու տասնապատիկ Հուդա ես այնտեղ։