Տիգրա՛ն, փառահեղ Հայոց թագավոր
Եվ աշխարհակալ անթիվ ազգերի,
Ո՞ւր է կալվածքը քո հանդիսավոր,
Ո՞ւր է պետություն քո հրաշալի։ 5
Ո՞ւր Տիգրանակերտ, մեզ պատասխանի՛ր,
Այդ ճոխ քաղաքը՝ առլցած գանձով,
Որ հափշտակեց բազուկդ հաղթակիր
Եվ մի հազվագյուտ զարդարեց հրաշքով.
Ո՞ւր գնաց, ասա՛, քո կարողություն։ 10
Դու վե՛ր կաց, կանգնի՛ր, ի՞նչ ենք տեսանում.
Այստեղ փլատակ, այնտեղ պղծություն,
Միայն բուերի ձա՜յն ենք մենք լսում։
II
Ո՞ւր արենարբու կարող քո սուսեր,
Որով ճնշվեցավ Փոքըր Ասիան, 15
Մեք չենք գտանում անգամ ինչ ստվեր,
Բայց թե ավերակ տրված կորստյան։
Եվ դո՛ւք, փառասեր որդիք Հռոմա,
Դո՛ւք, ո՞վ Լուկուլլոս, Կռաս, Պոմպեոս,
Ո՞ւր ձեր քաջության պսակը դափնյա, 20
Որով պճնում էր Հռոմը գոռոզ։
Դուք խրոխտալով թափեցիք արյուն,
Ծածկեցիք դաշտերն փշրած զենքերով,
