Էջ:Smbat Shahaziz, Chaphatso yerker.djvu/197

ՀՈՎԻՏ ՏՐՏՄՈՒԹՅԱՆ

О родина моя! я вижу стены, вижу

Колонны, арки, башни и дворцы,
Что были наших предков достоянием,
Но славы их, но лавров их не вижу,
Но горе, горе, изранена она!

(«Стих<отворения> иностраиных поэтов»)^[1]

 

I

Հովի՛տ տրտմության, անհա՛յր հայրենիք,
Հին աշխարհների արգո ալևոր,
Կապանքների մեջ, վա՜յ քո վիճակիդ,
Խեղդվել է կյանքըդ քնով դարևոր։
5 Միթե, ինձ ասա, նորա՞ համար էր
Քո արյունահեղ նահատակություն,
Քո Ընտրյալների զոհա՛ծ դիակներ,
Որ գոռոզանա այժմ բռնություն.
Նորա՞ համար էր, որ Ավարայրը
10 Ընդունեց յուր ծոց քաջ-քաջ վկաներ,

1. Օ, հայրենիք իմ, ես տեսնում եմ պարիսպներ, տեսնում եմ
   Սյուներ, կամարներ, աշտարակներ ու պալատներ,
   Որոնք մեր նախնիների սեփականությունն են եղեք,
   Բայց փառքը նրանց, բայց դափնիները նրանց չեմ տեսնում,
   Եվ ցավո՛ք, ցավոք վերքերով ծածկվա՛ծ է նա։
   («Օտարերկրյա պոետների բանաստեղծություններ»)