Այն Հավերժ հոգին անհատ գոյության, 20
Անլույծ գաղտնիքին Տե՛ր և Վարդապե՛տ
Դու լսում ես ձայն, և շփոթվում է
Քո սուր զննություն, քո փորձող խելքը
Երկյուղածությամբ հնազանդում է.
Այդտեղ հնազա՛նդ և շրջակայքը։
III
25
Եվ մի՞թե, մի՞թե, երբ խանգարելով
Երկթի կապանքն ապականության,
Եվ հողեղեն նյութը թոթափելով
Պիտո է լինիմ որս ոչնչության.
Մի՞թե այն պարգև, որ տված էր մեզ 30
Պարզել ծածուկը, ըմբռնել գաղտնիք,
Մի՞թե, ասացե՛ք, պետք է ծուխի պես
Անցանի մի օր, այդ ինչպե՛ս կարծիք։
Բայց ինչո՞ւ իմ մեջ հավերժ խաղացքով
Խոսում է բանը առաջնորդական. 35
Ո՛չ, բնության հետ ես միանալով՝
Ես մեռնելու չեմ, և ե՛ս անվախճան։
