Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Եվ տխրությամբ ես կանգնած եմ,
Եվ ողբում է իմ հոգիս.
«Ո՛վ Աշտարակ. քեզ սիրում եմ,
Ո՞վ քեզ սիրեց, որպես ես»։
25
Կես գիշերին, երբ քնով խոր
Հանգստանում է աշխարհ,
Վեր եմ կենում ես սգավոր,
Աղոթո՜ւմ եմ քո համար։
1864 թվին
հունիսի 2
Բոգորողսկ
|
|
