Դու, որպես պարզ օր քեզ ցույց տվեցիր,
Բայց շատ վստահ էր իմ մատաղ հոգին. 25
Նա գիտաց պատժել քաղցր սատանան,
Եվ նա որդեգիր գնաց Գիտության։
III
Բացվի՛ր ընդարձակ, իմ հոգու տաճար,
Կամ իմ քաջությամբ գնալ ճանապարհ.
Եվ չմեղանչել խղճիս սրբության։ 30
Սրբի՛ր իմ առաջս. թո՛ղ պարսավական
Զրախոսությունք ինձ չխափանեն,
Եվ գլխիս ուղեղն թո՛ղ չապականեն։
Մաքրի՛ր, մշակի՛ր իմ լայն ասպարեզ.
Կեցցե՜ Գիտություն, պաշտոնյա՛ եմ քեզ։ 35
Խոստովանությամբ ծունր եմ խոնարհում,
Որ դու ես միակ Արարիչ լուսո.
Խելքիս բանալին քեզ եմ նվիրում,
Արա՛ ինչ կամիս՝ եղիցեն կամք Քո։
IV
Երբե՛ք և երբե՛ք խոնարհելու չէ 40
Իմ պարանոցը աշխարհ էս առաջև,
Թեև չարչարվեմ, թե օրս հառաչե.
Ազա՛տ թող փայլե իմ կյանքի արև։
Կեղծավորություն, անարժան գործեր,
Հոգիս կաշառել ոսկով կամ գանձով. 45
Ես պետք է խեղդեմ այդ անարգ կիրքեր,
Որ կյանքին նայեմ համարձակ աչքով։
Հաստատ քայլերով գործըս կսկսեմ,
Թեև փշով լիք լիներ ճանապարհ.
Արդար քրտինքով ինձ հաց կճարեմ, 50
Եվ այնտե՛ղ ինձ վարձ՝ բարի և ո՛չ չար։
