Բայց դուք իմացե՞ք, որ այս օրինակ
Իմ սովորությունս՝ անդադար շրջել,
Անընդել ձորին, անմարդաբնակ, 5
Որպես սիրելուս այցելու լինել,
Աղբյուրի կողքին նստել խոխոջուն
Եվ լսել նորա տրտում շշնջյուն,
Արմանալ Հովվի սրտաշարժ սրնդին
Եվ գգվել սիրով մայող գառներին, 10
Հեռանալ մարդից, անտառ երազել,
Օրով տաղտկանալ, գիշերով սթափվել,
Իմացե՛ք, դեռ այդ չէ՛ նշանակում,
Որ ես անգործ եմ, մենակ աշխարհում.
Ո՛չ, այդ այն է, որ վառ է միշտ հոգիս, 15
Եվ շատ ցավո՜ւմ եմ քեզ, ծիծաղելիս։
II
Բայց դու, որ անարդ ճանապարհներով
Հուսահատվել ես աշխարհի կյանքից,
Որ Կայենի պես ահով ու դողով
Փախչում ես արդար ընկերութենից, 20
Որ օր ու գիշեր ցուրտ, որպես դամբան
Հաշիվների մեջ թագված ես հոգով,
Որ անզգա ես և, որպես անբան,
