Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Ունի Որդի մի Միածին,
Նա՝ է Փրկիչ աշխարհի.
Նա խաչ ելավ, տվեց հոգին...
Որ դու լինիս մարդ բարի։
25
Նա սիրելով յուր թշնամիք,
Օրհնեց Խաչին և ներեց,
Եվ մեզ դրեց յուրյան– որդեր,
Սիրել միմյանց պատվիրեց։
Նա հեզությամբ հաղթեց Չարին
30
Եվ մեզ առաց, որ և մեր
Հետևենք այդ օրինակին,
Չհպարտանանք մեք երբեք։
Մանո՛ւկ սիրուն, աղոթք արա՛,
Երբ դու գլուխդ խոնարհած՝
35
Համբուրում ես պատկերդ ահա,
Ոսկենկար զարդարած։
Եվ Ժպտում է որպես շուշան
Անհոգ մանուկն մոր գրկին.
Այսպես թռչնակը ճյուղի վերան
40
Օրհնում է յուր հրեշտակին:
Եկե՛ք Հայոց Եկեղեցի.
Այնտեղ կտեսնեք զմայլված
Պայծառ դեմքը այդ երկնացի,
Գարնան վարդը կիսաբաց։
1864 թվին
|
|
