Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
MA CHÈRE ET TRÈS AIMABLE[1]
Պայծառատես բախտն իմ անգին,
Շորեր հագած ըստ նոր ձևին,
Այսօր եկել էր սուրբ Տաճար՝
Փրկչից խնդրել օրեր երկար։
5
Ողջ կույսերից նա, ճշմարիտ, գեղեցիկ էր,
Ինչ սիրո՜ւն էր, ինչ սիրո՜ւն էր, ինչ սիրո՜ւն էր։
Աչքեր նորա փայլում էին,
Անույշ ժըպիտ էր երեսին.
Թըշեր նորա վառված կարմիր
10
Գերում էին ինձ գեղալիր։
Հրեշտա՜կ էր նա, հրեշտա՜կ էր նա, հրեշտա՜կ էր նա,
Երես փայլուն, վիզն գեղեցիկ և մարմարյա։
Նորա վարսակըն երկնագեղ,
Իբրև գիշեր՝ սև, թուխ, շքեղ,
15
Այնպես, ասեմ, գեղեցիկ էր,
Որ տես անողն կըցնորվեր։
Նորա համար դագաղ մըտնել ես սևատես,
Պատրա՛ստ եմ ես, պատրա՛ստ եմ ես, պատրա՛ստ եմ ես։
Բայց առավել սըրտաշարժիկ
20
Էր հայեցված նորա քաղցրիկ.
Աիրելի՜ էր Հայեցվածն այն:
|
|
- ↑ Իմ թանկագին և շատ սիրելի (Ֆրանս.):
