զեռնենեաց, զխնձորենեաց և զդեղձենեաց, որք, խայծեալք էին ի պտուղս քաղցրաճաշակս, կարմրակիզեալս ի ջերմութենէ արեգականի իսկ վարսագեղ ծառքն ծիրանեաց, պըտղատուք քան զամենեսին գտեալք, վայրաբերէին փրկիր, փայլէին ի նոսա ծիրանք անուշակք և քաղցրահամք։ Տեսարան չնաշխարհիկ, տեսարա՜ն կենսաբեր, զի ի սմա գեղեցկաբուսեալ գեղազարդեն գունակ գունակ ազգք երփներանգ ծաղկանց և իբրև զբազմանկար հանդերձ ծածկեն զերեսս ամարնային պարտիզաը և բուրեն զխնկանուէր բուրումն ի հոտոտելիս մարդկան. հոդէզուարթ վարդենիք պար առեալ պարփակեն զչորեսին կողմանս բուրաստանաց՝ յարդարելով պայծառազարդ զննարան. աղբիւրք մարգարտայատակք զերթ զակն վանեայ սպիտակափայլ ալեօք խաղան, ճեմեն ընդ յարադալար մարմանդս ափանց և ընդ ծաղկունս դեռափթիթս՝ առոգանելով զմատաղ և զդեռահտսակ տունկս և զամենայն աճեցեալս ծաղկոցին։ Այն ինչ այսպէս յակպնէի սքանչացեալ, և ահա տեսանեմ կուռն ի կուռն ճեմ առեալք օրիորդք հրաշապայծառը՝ զգեղբերեալը յւաւէրժհարսանց անմահից, յառաջ դիմեն յեցեալք ղմիմեամբք. հանդերձք նորին էին ի զանազան երանգոց. ոմանք զգեցեալք էին ղշքեղավառ մենթանս, որք ի փլման է մեղմիկ ղեփիւռոսին ուռուցեալք, մերթ բարձրանային և մերթ ղնստուին. և ոմանք զգեղեցկատտուն արկեալք էին ղանձամբք զսամոյրս. մանեակք ոսկեայ և բազմագանձը կախեալ ծածկէին զլանջս նոցա սպիտակափառս, և աղամանդեայ ապարանջանքն՝ ի շողշողուն ականց յեռեալ, փայլ էին գեղեցկանշոյլ ի շուշանագեղ բազուկս նոցա։ Այսպէս սոքա չքնաղացեալ ըստ ամենայնի՝ պաճուճանօք և դեռաբողբոջ առոգութեամբ, ոչինչ ընդհատ և ստորին երևէին քան զփափկասուն և ճոխափարթամ օրիորդս թագաւորաց կամ արանց հոյակապից ոմանց։ Այլ եթէ ոք հարցցէ զգեղոյ սոցա, ընդ երկար դե գերեսցի, զի չիք գրիչ, որ նկարագրեսցէ զայն ամենայն չքնաղութիւնն և զքաղցրութիւն, որ ի նոցայն վառեալ նշմարէին յերեսս և շարժուածս. հասակը նոցա էին գեղապատշաճը, իրանք չաստուածուհեաց, հերքն նոցա՝ գեղածփեալք
