Այս էջը հաստատված է
«Հարցումներ» ըսածը երեք կտոր sonnetներ էին, ահաւասիկ.
ԱՆՑԵԱԼԻՆ
Միշտ յիշատա՞կ պիտի մնան ժամերն այն,
Երբ ապրեցայ ես երջանիկ անոր քով,
Եւ առաջին սիրոյս անբիծ հմայքով,
Աշխարհը ոչ տխուր էր ոչ ա՛լ ունայն:
Ո՛հ, պաշտումի երազ մէր ան հոգետով,
Եւ զայն վայելել տուալ կոյսն ալ զուարթուն,
Գիտեմ, աւաղ, հիմա որ ալ եմ արթուն,
Գիտեմ, երազ մանուշ, քնքուշ անվրդով:
Կը հարցնեմ քեզի սակայն, ա՜հ անգութ
Որ միշտ անհոգ կը հետեւիս քու ճամբուդ,
Տանելով իմ երազներս ալ քեզ հետ:
Միշտ յիշատակ պիտի մնան օրերն այն,
Երբ աշխարհ ոչ տխուր էր ոչ ալ ունայն,
Այդ երազը չդարձնե՞ս պիտի ետ…
Վայրկեանի մը համար գեթ:
… ՆԵՐԿԱՅԻՆ
Ինչո՞ւ ինծի բերիր դուն գողցուած
Վայրկեաններ գէթ այն անցեալին աննըման,
Երբ իր ծաւի աչքերն ինծի կ’ուղղէր ան,
Եւ երջանիկ՝ կ’օրհնէի զինքն ու զԱստուած:
