Էջ:The Knight in the Panther's Skin, Shota Rustaveli.djvu/177

1026 Գոռում էին, վրա գալիս, բացականչում, փչում և փող,
Սարսափ պատեց քարավանին՝ երբ որ բազմոց տեսան եկող,
Կարիճն ասաց. «Մի վախենաք, նրանք ոչ մի վնաս չեն տա.
Կամ ես նրանց պիտի ջնջեմ, և կամ մա՛հն իմ այսօր կգա։

1027 Առանց տիրոջ — չեն վնասի, թեկուզ երկրի զորքեր լինեն,
Իսկ թե ուզեց՝ ողջ չեմ մնա, տեգերն իսկույն ինձ կխոցեն,
Ինձ ո՛չ ամրոց, ո՛չ մտերիմ, ո՛չ եղբայրներ չեն պաշտպանի.
Ով այս գիտե, հենց այս այսպես՝ նա ինձ նման քաջ կլինի։

1028 Դուք ինքներդ, վաճառականք, վախկոտ եք շատ, կռվին օտար.
Պատսպարվե՛ք դուք դուռն ի փակ, որ չլինեք հեռ նետահար,
Բայց դիտեցեք կռվիս հեռվից, շարժումնե՛րն իմ առյուծ բազկաց
Ու կտեսնեք հենոց նավին՝ ողջի արյունն իսկույն թափած»։

1029 Հագավ մարմնին օղազրահ, կռած ինձի ճանկի նման,
Իսկ մի ձեռին՝ բռնեց մի գուրզ՝ հաստ երկաթից, հսկայական.
Նավի ցռկին նա մոտեցավ՝ առանց վախի, առանց ահի
Ու սառնարյո՛ւն՝ հանց մի դիտող, քաշեց նրանց բերան սրի։

1030 Գոռում էին ծովահեններն, չէր դադարում ճիչը նրանց,
Բարձրացրին գերանն ապա, որի ծայրին չութն էր ցցված,
Սակայն կանգնած նավի վրա՝ կտրիճն անվախ ետ չքաշվեց,
Գուրզով զարկեց՝ գերանն ընկավ, ինչ չէր կոտրի—ա՜յն կոտորվեց:

1031 Թեպետ կոտրած գերանն արդեն, բայց մնում էր նավը տակավ,
Ու վախեցած ծովահեններն՝ փախչելու տենչ մեջներն ընկավ,
Բայց չիմացան, չհասցրին, հանկարծ ցատկեց նրանց նավին
Ու կոտորեց, մարդ չթողեց, մաս-մաս արավ նա բոլորին։

1032 Հենաց զորին անվախորեն—այծերի պե՛ս էր ջարդոտում.
Մի քանիսին խփում նավին, մի քանիսին ծովն էր նետում.
Իրար զարկում՝ ութը իննին—զարկում ապա իննը ութին,
Ով ողջ մնաց — ձայնը կտրել՝ դիերի մեջ պահվում էին։

1033 Նա հաղթանակ տարավ այնպես, ինչպես ուզո՛ւմ էր սիրտը իր,
Ոմանք նրան աղերսեցին. «Ի սեր կրոնիդ, մի՛ սպանիր»
Չկոտորեց, գերի առավ՝ վիրավոր էր ով մնացել.
«Վախից սեր է առաջանում»,— առաքյալը ճիշտ է ասել։