Էջ:The Knight in the Panther's Skin, Shota Rustaveli.djvu/178

1034 Ո՛վ մարդ, ուժով մի՛ պարծենա, մի՛ պարծենա հարբածի պես,
Ուժը երբեք օգուտ չի տա, տիրոջ ուժը թե չօգնի քեզ,
Փոքրիկ կայծը հրդեհում է, մեծ ծառերին հաղթահարում—
Թե քեզ աստված է հովանի՝ փայտն էլ թրի պես է կտրում։

1035 Ավթանդիլը տեսավ այնտեղ նավի միջի գանձերը մեծ,
Նավը նավին մոտիկ տարավ, քարավանը ձայնեց-կանչեց,
Ելավ Ուսամն ուրախացած, ծիծաղում էր, էլ «ախ» չկար,
Գովերգեցին Ավթանդիլին՝ տեսած հրաշք դեպքի համար։

1036 Ավթանդիլին գովերգողաց հարկավոր էր հազար լեզու,
Բայց անկորղ եղան ասել՝ ինչպես էր մարտն իրեն սազում,
Քարավանը «Փառք քեզ աստվա՛ծ,— բարձր ձայնով բացականչեց,—
Մեր մութ գիշերն օր-լույս դարձավ, արևը մեզ շուքով պատեց»։

1037 Ամենքն եկան համբուրեցին՝ գլուխ, երես, ոտք ու ձեռներ.
Գովքի արժան այն չքնաղին շատ գովեստներ բերին նվեր,
Որին տեսնող իմաստունն իսկ կխենթանար հանց մի խելառ,—
«Դու փրկեցիր մեզ ամենիս, մեծ փորձության առաջն առար»։

1038 Պատասխանեց. «Փա՛ռք արարչին՝ ստեղծողին տիեզերքի.
Ում երկնային ուժերն այստեղ՝ ղեկավար են ամեն դեպքի,
Ինչ կատարվեց գաղտնի, հայտնի՝ նա է պատճառն ամեն ինչի.
Իմաստուններն ահա այդպես հավատում են վերահասի։

1039 Ձեր ամենիդ արյան թափելն այսօր աստվա՛ծ է խնայել,
Ես ի՞նչ եմ որ՝ հո՛ղ հասարակ, ես ինձանից բան չեմ արել։
Խոստումս ես կատարեցի ու ջնջեցի թշնամուն ձեր,
Եվ նավն ամբողջ իր ապրանքով առել ահա ես հանց նվեր»։

1040 Հաճո է շատ՝ կտրիճն արժան երբ հաջող է մարտն ավարտում,
Գերազանցում իր ընկերաց, նրա հետ են որոնք լինում։
Պիտի գովեն, օրհներգ ասեն, բայց՝ ամոթով իրանց զգան.
Նույնիսկ թեթև վերք ստանալ՝ քաջին այս է՛լ է սազական։

1041 Ու զննեցին նավը խլած, էլ չթողին վաղվան մնար,
Այստեղ եղած գանձերը մեծ անթիվ էին և անհամար.
Ապրանքը ողջ գերված նավից հանգիստ իրենց նավը տարան,
Նավն այրեցին, կոտրատեցին, տախտակի գինն հաշվի չառան։