Էջ:The Knight in the Panther's Skin, Shota Rustaveli.djvu/230

1373 Շատ զորք տանել կարիք չկա, տանենք ընտիր, քիչ զորական,
Երեք հարյուր հոգով մտնենք, ձևանալով փախստական.
Իսկ երբ մտնենք՝ քաջքերի դեմ՝ թրի դաստակն ամուր սեղմենք,
Որ մեռնում ենք սեր ում մենք՝ մեր հալվեին շուտով գտնենք։

1374 Քաջաստանում ուրիշ անգամ եղել եմ ես, ամուր է շատ.
Անմատչելի է թշնամուն և չորս կողմից նա ժայռապատ։
Եթե ծածուկ մենք չմտնենք, կռվով մտնել՝ չի հաջողվի,
Կարիք չունենք մենք մեծ զորքի, շատ զորքն այնտեղ չի թաքնվի»։

1375 Ու կարծիքից նրա հայտնած երեքով էլ շատ գոհ եղան,
Ասմաթն այնտեղ մնաց — նրան՝ պարգև տվեց Ֆրիդոն արքան։
Հետներն առան երեք հարյուր հեծվոր մարտիկ խիզախագույն.
Ով նախապես շա՛տ է տանջվել—վերջում ասավա՛ծ է պսակում։

1376 Երեք երդվյալ եղբայրները փոքրիկ զորքով ծովը անցան,
Գնում էին գիշեր-ցերեկ, Ֆրիդոնը լա՛վ գիտեր ճամփան։
Ֆրիդոնն ասաց. «Քաջաստանի սահմաններին մենք մոտեցանք,
Որպեսզի մենք չնկատվենք, այսուհետև մթնով գնանք»։

1377 Երեքն էլ շատ հավանեցին Նուրադինի այս խորհրդին,
Ցերեկները կանգնում թաքուն, շտապ գնում էին մթին։
Հասան, քաղաքն արդեն տեսան — շատ պահակներ էին հսկում,
Դրսից ժայռեր, պահապանաց՝ բարձր կանչերն էին լսվում։

1378 Ու դռան մոտ՝ կանգնած արթուն տասը հազար կտրիճ պահակ,—
Առյուծները տեսան քաղաքն լուսնի պայծառ շողերի տակ.
Ասին իրար. «Խորհենք, այստեղ՝ ինչ ընտրություն պիտի արվի.
Հազար մարդուց հարյուրն է վեր, զգուշությամբ թե գործ տարվի։