Էջ:The Knight in the Panther's Skin, Shota Rustaveli.djvu/240

1419 Ու հարսանքել երբ նա լսեց՝ բարձեց այնու նա շատ բեռներ,
Ոչ թե սաթի բեռներ միայն, այլ հազվագյուտ բազում ակներ,
Եվ Ֆաթմանին տարավ իր հետ, ամբողջ տաս օր ճամփորդեցին,
Շատ էր ուզում տեսնել երկրի լուսատուին ու այռուծին։

1420 Երեքն իսկույն հանդեպ ելան Ծովերի մեծ թագավորին,
Զորքը իրենց թողած հեռուն՝ իջան, իրար համբույր տվին.
Երբ գովեցին Տարիելին–—շնորհակալ եղավ հազար,
Հրճում ապրեց, երբ արևին՝ տեսավ՝ դեմքով լուսապայծառ։

1421 Ու Ֆաթմանն էր նրան նայում, այրվում սիրտը մեղմ կրակում.
Ու համբուրում նա ձեռ ու ոտ և դեմք ու բուկ, նրան գրկում.
Ասաց. «Ինչպե՞ս իմ երախտիքն արտահայտեմ քեզ, ով իմ տեր,
Համոզվեցի, որ չարն է կարճ, մինչ բարի՛ն է քո հարատև»։

1422 Իսկ աղջիկը գրկած նրան—ասում էր մեղմ ու փաղաքուշ.
«Լուսավորեց սիրտս աստված պատառոտած և ցրտահուշ,
Լիացած եմ այժմ այնքան, որքան առաջ էի նեղվում,
Արևը ինձ լուսավորեց, վարդս էլ չի ցրտահարվում»։

1423 Ու Ծովերի արքան այնտեղ հարսանիքի հանդես տոնեց,
Իբրև շնորհ՝ Քաջեթն առավ, յոթ օր նրանց թաց չթողեց,
Մեծ գանձերից իր հետ բերած նվեր տվեց նա ամենքին,
Իսկ պերպերան մաշում էին՝ կամրջի պես ոտի տակին։

1424 Մի մեծ բլուր էր գոյացել նուրբ մետաքսի և ատլասի.
Տարիելին թագ նվիրեց, որի գինը մարդ չի ասի,
Յաղութ էր նա մի հատ ամբողջ, դեղին, վճիտ ամբողջապես,
Տվեց և գահ ականակուռ ու անխառնուրդ ոսկուց նույնպես։

1425 Դարեջանին նա նվիրեց ղաբաչա մի կուռ ակներով՝
Բոսորագույն հակինթներով, բալախշներով ու լալերով,
Ու նստեցին հարսն ու փեսան, դեմքերն էին փայլատակում,
Եվ նայողներն այրվում էին՝ հիմա արդեն նոր կրակում։

1426 Նա անհաշիվ նվեր տվեց և Ավթանդիլ, Ֆրիդոնին,
Շատ թանկագին թամբով զուգված մի-մի նժույգ ամեն մեկին.
Մի-մի կաբա՝ զարդած ակնով, վառ գույներով ծիածանի։
Նրանք ասին. «Գոհ ենք քեզնից, շնորհը քո սահման չունի»։