Էջ:Tsaghkepunj.djvu/119

Կատվին մոտիկ,
Կգզգզեմ ես ձեռս
(Չամբարը կատվին):
— Հա՛ֆ-հա՜ֆ, հա՛ֆ-հա՜ֆ...
Ա՜յ չար պառավ,—
Ի՞նչ ես ուզում մեր ճուտից...

Երկրորդ տեսարան

Բեմը նույն բակն է պարտեզով, բակի մեջտեղ մի
մեծ ծառ, ծառի տակ՝ հիվանդ ճուտիկը:

ԹՈՒԽՍԸ.– ::::::(Ձայնը գալիս է հեռվից)
— Կարլա՜խկ, կարլա՜խկ...
Ա՜յ իմ ճուտեր,
Շա՜տ-շա՜տ մորեխ,
Շա՜տ-շա՜տ մժեղ
Պետք չէ ուտել
Վնաս կտա...
ՃՈՒՏԻԿ.— (Ծառի տակից)
— Վա՛յ ե՜ս... ծի՛վ-ծի՜վ...
էնքան անթիվ
Մորեխ կերա՝
Հիվանդացա
Կծիկ դարձա,
Ե՛կ օգնիր ինձ, մայրի՛կ ջան...
ԿԱՏՈՒ.— (Պատի տակից մոտ է վազում—)
— Մյաո՜ւ-մյաո՜ւ...
Ես ունեմ դեղ,
Կբժշկեմ իսկույն քեզ...
ՉԱՄԲԱՐԸ. — (Առաջ գալով)
— Հա՛ֆ-հա՜ֆ... հա՛ֆ-հա՜ֆ...
Ես հենց էստեղ
Ուզած մահդ կտամ քեզ...
(Կատուն երկյուղից ետ է քաշվում. շունը պառկում
է ճուտից ոչ հեռու)
ՄԻ ԱՔԼՈՐԻԿ.— (Պարտեզի խորքից առաջ գալով)

9 - Ծաղկեփունջ