Էջ:Vahan Terian, Collection works, vol. 1.djvu/112

7

ԻՆՔՆՕՐՈՐՈՒՄ

Գիշեր է իջել. լռել են բոլոր
Աղմուկները չար, խոսքերը պատիր,
Ջրերը մեղմիվ երգում են օրոր,
— Սիրտ իմ, հանդարտի՛ր...

Հանգչում Է վաղուց անտուն ու մոլոր
Թափառականը մեն ու տարագիր,
Աստղերը խմբով երգում են օրոր,
— Սիրտ իմ, հանդարտի՛ր...

Լաց վերջին լացըդ, սիրտ իմ մենավոր,
Վերջին արցունքըդ — հեկեկա՝ թափի՛ր,—
Երազ, երգ ու սեր, օրո՜ր ու օրո՜ր,
— Սիրտ իմ, հանդարտի՛ր․․․

[1911]