Էջ:Vahan Terian, Collection works, vol. 1.djvu/113

8

***

Անվերջ գիշերի մռայլ վիհերում
Իմ մենակ սիրտն է ցավագին ճչում.
Ես մոլորվել եմ այս մութ աշխարհում,
Եվ ինձ խավարից ոչ ոք չի կանչում։

Գիշերն է փռել իր թևերը մութ,
Գիշերն է գերել իմ սիրտը ցաված.—
Որտե՞ղ որոնեմ երջանկության սուտ
Եվ ի՞նչպես գտնեմ վերադարձի լաց։

Հողմն է հեկեկում անունջ վիհերում,
Օ, անհուն գիշեր, քեզ ո՞վ է փռել.
Ինչո՞ւ Է շուրջըս աշխարհը լռում,
Ով է իմ հոգու լույսերը մարել...

[1909]