Էջ:Vahan Terian, Collection works, vol. 1.djvu/202

47

ԿԱՐՈՒՍԵԼ

Պտտվիր, պտտվիր, կարուսել,
Ես քո երգը վաղուց եմ լսել...

Հեքիաթ էր և հմայք և անծիր
Խնդություն մշուշում վարդագույն,
Դու նենգոտ քնքշությամբ ժպտացիր
Արևոտ Ժըպիտով իմ հոգուն...

Սիրո խոսք և համբույր և խոստում...
— Արբեցեք այս անուշ համերգում,—
Արդյոք մե՞նք, թե՞ խոսքերն են ստում,
Արդյոք մե՞նք, թե՞ աշխարհն է երգում:

Պտտվիր, պտտվիր, կարուսել,
Ես քո երգը վաղուց եմ լսել..,

Կար հեռու մի երկիր թովչական,
Արև էր ոսկեղեն աշխարհում.
Շողացին, ժպտացին — էլ չըկան,
էլ չըկան պատրանքները սիրուն։

Եվ թախիծ, և տրտունջ և տանջանք,
— Դո՞ւ ես այն, թե՞ աշխարհն է լացում.—
Խավարիր, խաբուսիկ անրջանք,
Հեռավոր օրերի հիացում...