Աոաջին անգամ տպագրվել է «Հուշարարը, 1908, № 14 (20 հունվարի, էջ
215) «Սոնետ» վերնագրով։
2 Ու մաթով լցվեց Երկինք ու Գետին,
4 Ես սասանում եմ ջրերի ահից,..
5 Խաղում են, դողում, աղմուկով զվարթ,
6 Անխոս քարանում ու նորից շողում,
7 Հատակն են լիզում, դեմքիս ծիծաղում'
8 Ցայտելով զմրուխտ֊ադամանդազարդ...
10 Իր պաղ աչքերով ծովն է նայում ինձ.
11 Մութն է մեղ կտրել Երկնից ու Հողից,—
13 Մեր նավը գերի Անակնկալին՝
Որոշ վերամշակումից հետո մուծված է «Մթնշաղի անուրջներ»։ 4, 5, 6, 10
ինչպես «Հուշարար»֊ում։
8 Ցայտերով զմրուխտ֊ ադամանդազարդ...
9 Նավըս ճեղքում է ջրի հայելին,
11 Մութն է ինձ կտրել Երկնից ու Հողից,
13 Իմ նավը՝ գերի Անակնկալին —
3 Մոռացա ուղիները պայծառ,
6—O՜, հիշի՛ր պաղ մթնում տանջվողին.
8 — Փարոսիր սև կյանքիս մութ ուղին...
10 — Դու պայծա՜ռ, ես խավար եմ շնչում,
53 «Մռայլ թաղումի ջահերի նըման» (էջ 77)
1 Տրտում թաղումի ջահերի նըման
3 — Իմ հոգու վերա իջել է մի ամպ...
10 Որ արցունքվելու վայելք չի վառում.
11 — Միայն զգում եմ, որ ինձ չես սիրում,
12 —Որ չըկա՜ս, չըկա՜ս, իմ լույս-անրջանք...
54 Դարձ (էջ 78)
«Մթնշաղի անուրջներ»-ում տպագրվել է «Վերադարձ» վերնագրով։
2 Եվ գունատ հույսի քայլերով տարտամ
