Էջ:Vahan Terian, Collection works, vol. 1.djvu/377

«Մանուկ ենք մենք — երկու խեղճ» . . . 276
«Մաշում է իմ սիրտը անդադար» . . . . . 287
«Մարդոց ժխորը թողնեմ հեռանամ» . . . . . . 120
«Մարել ես արդեն, մեռել ես հավետ» . . . . . . . 130
Մեդուզա («Անհուսության մեջ, խավար օրերում եկավ նա ինձ մոտ») . 134
«Մեղմիվ փռվեց քնքուշ մութ» . . . . . . . . 167
Մեղմություն («Այսօր եղիր քրոջ պես») . . . . . 136
«Մեղքի մթին քարայրից» . . . . . . . . 131
«Մենության խավար զնդանից կրկին» . . . . . 209
«Մենք բոլորըս, բոլորըս» . . . . . . . . 375
Մթնշաղ («Ես սիրում եմ մթնշաղը նրբակերտ») . . . . 67
Միայնություն («Տաղտկահնչյուն ու միաձայն օրերն իրենց երգն են երգում») 115
«Մի՞թե վերջին պոետն եմ ես» . . . . . . . . 249
«Միշտ նույն խոհերի շշուկին հլու» . . . . . . . 210
«Միշտ նույն հուշն է, հուշը նույն» . . . . . . 231
«Մշուշի միջից,— տեսի՜լ դյութական» . . . . . 244
«Մոռանա՛լ, մոռանա՜լ ամեն ինչ» . . . . . 80
Մոռացված ուղի («հեռու դղյակի քնքուշ թագուհին») . . 106
«Մռայլ գիշերն է լռում» . . . . . . . 179
«Մռայլ թաղումի ջահերի նըման» . . . . 77
«Նետում ես ոսկի նետերըդ» . . . . . 222
«Նույնն է հասցեդ հնամյա» . . . . . . . 274
«Շատ երգեր կան իմ սրտում» . . . . . . . 271
Շիրակի դաշտերից («Աստղերն են ժպտում լուսեղեն նազով») . 28
Շշուկ ու շրշյուն («Աշնան մշուշում շշուկ ու շրշյուն») . . 204
«Ոսկեցոլուն հայացքիդ» . . . . . . . 159
«Ո՞վ կարող է չըսիրել Ձեզ» . . . . . . . 255
«Որպես Լայերտի որդին, որպես» . . . . . 239
«Որպես ծաղիկն է անխոս գունատվում» . . . 50
«Որքան սայրեր, սայրեր» . . . . 216
«Չարտասանված տխուր խոսքեր» . . . 66
«Չեմ դավաճանի իմ Նվարդին» . . 233
«Չեմ տա երբեք անունըդ» . . . 227
«Չըգիտեմ՝ այս տխուր աշխարհում» . 160
«Չըկա ոչինչ, որ այնքան» . . . . 184
«Չունի և պարսից արքան» . . . . 219
Resignation («Այսօր գթանք իրարու») . 128
«Սարի հետևում շողերը մեռան» . . . . . . 29
Սենտիմենտալ երգ («Արդյոք հիշո՞ւմ ես. անտառ էր, առու...») 71
«Սև գիշե՜ր, և հուշն՜ր և խոհե՛ր անհամար» . . . . 109
«Սև գիշերն է գրկել ինձ, մութն է պատել իմ ուղին» 83
«Սև դիշերն իջավ իր անհայտ գահից» . . . 74
Սև շուշան («Դառը կյանքի խավարում») . . 181