Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
30
Տխուր մեռան կապուտաչյա
Երագները երկնաշող.—
Գագաթներից ես ցած իջա
Անդունդները սիրտ մաշող...
էլ ոչ մի թև ինձ չի տանի
Դեպի բարձունք արծաթյա.
— Խենթ անկումիս գերեզմանի
Խավարներում ինձ գթա՛...
Ցուրտ է դարձյալ, մութ՝ իմ ուղին,
Սրտումս մահ և աշուն.
Մոռացել եմ ես ամենքին,
Միայն քեզ եմ ես հիշում...
Միայն քեզ եմ ես աղոթում,
Քո հրաշքին անպատիր.—
Հայտնըվիր սև անապատում—
Ամոքի՛ր ու ազատի՛ր...
|
|
1905-1907
