Մթնում է միգում արևն իմ բորբոք». . . . . . . . . . . . . . . . . .
Պետերբուրգ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Աշխարհից ես չեմ տրտնջում » . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
«Մի փրկություն կա միայն» . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. .
«Նույն երգն եք երգում դուք, նույն հինը» . . . . . . . . . . . . . . . .
«Շղթայված է իմ հոգին գերի խանդոտ հուշերիս» . . . . . . . . . . . . . .
«Թողի երկիրն իմ հայրենի» . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
«կանգնել ես դու նրբահասակ» . . . . . . . . . . . . . . . . . .
«Այնպես նազիկ, այնպես թեթև, այնպես օրոր». . . . . . . . . . . . . . . .
Պաոլոյին («Թողած Երևանըդ սիրուն») . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
«Մի հին տրտմություն անսփոփ ու խոր». . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
«Որքան դեռ տրտունջ, քանի տրտմություն». . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
«Եղիր ինձ քույր... Թող որ հոգիս». . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
«Լինեի չոբան սարերում հեռու» . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
«Հովիվներն այնտեղ կրակ են արել»․. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Հովիվներն ազատ հեռու սարերում». . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
«Դու հնչիր — քո սրտի գարունն է» . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
«0 , կգան օրեր ավելի տրտում» . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
«Երբ կըհոգնեմ, տարեք ինձ երկիրն իմ հեռու». . . . . . . . . . . . . . . . . . .
«Գինով եմ, դինով եմ ես » . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . .
«Դուք մի հին վեպեք դանդաղ թերթում». . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
«Այնպես բարակ են Ձեր մատները, Տիկին». . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
«Ձեռներին Ձեր մարմարյա». . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . .
«Անվանեցեք ինձ հիմար». . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
«Տխրադեմ ու մտախոհ». . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
«Ոչ ծաղրածու զվարճաբեր, ոչ խոսքերի վարժ վարպետ». . . . . . . . . . . . . . . . .
«Թեթև էր արվեստն իմ` խնդում». . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Երանի նրան, ով հայրենական» . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
«Ի՞նչ ունեմ ես» . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Պետք է համառ դեռ կիզեն» . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
«Նորից իմ ճամփան գնում է հեռուն, հեռուն է տանում». . . . . . . . . . . . . .
«Մութն ընկավ... մութն ընկավ... հնչյունները մեռան». . . . . . . . . . . . . . . .
«Այս գիշեր կրկին մայրըս մեռած». . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
«Կըգա կրկին մայիս մի նոր». . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
«Դրեք սիրտըս դարավոր». . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
«Հիմա երկում իմ բարձրիկ». . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
«Հոգնեցի գրքերից անհամար». . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
«Երկիր Նաիրի, երազ հեռավոր». . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
«Այս գիշեր իմ սրտում, այս գիշեր». . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
«Ոչ, մենակ չեմ ես լեռներում». . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
«Արթուն է վիշտը տոկուն». . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
«Նոր օր է բացվում ազգերի համար». . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .․
«Մի խառնեք մեզ ձեր վայրի, արջի ցեղերին». . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
