Էջ:Vahan Terian, Collection works, vol. 4.djvu/337

այնտեղ է, նա քեզ կօգնի և ամեն ինչ կանի։ Բայց և այնպես, ինձ հեռագրիր ճանապարհից, հենց որ դրա հնարավորությունն ունենաս: Շատ եմ անհանգստանում, այդ հիշիր: Այժմ այստեղ են գտնվում Սարգիսը, Քսենյան, Պավելը, Արտաշեսը։ Ես մտածում եմ գնալ որևէ տեղ հարավ՝ հանգստանալու և մի քիչ սնվելու, բայց կսպասեմ քեզ կամ քո նամակին։ Եթե գաս, միասին կգնանք։ Ես շատ հուսով եմ, որ գեթ այս անգամ նամակս կհասնի քեզ և քեզնից մի լուր կստանամ։ Բայց, իհարկե, ես կուզենայի, որ դու գայիր և, եթե հնարավոր է, շուտով, շուտով։ Սիրելի մանկիկս, ի՞նչ ես անում և ինչպե՞ս ես ապրում։ Վաղուց զգում եմ, որ վատ... Բայց չեմ ուզում այդ մասին գրել և մտածել — երբեմն ուղղակի սարսափելի է մտածելը։ Տա աստված, որ ամեն բան բարեհաջող լինի։ Սպասում եմ։ Դե առայժմ, լավագույն ցանկություններ, մանկիկս։ Պինդ համբուրում եմ քեզ։

Քո Վահան

Ողջույնս ձերոնց բոլորին։

201. ԱԼ. ՄՅԱՍՆԻԿՅԱՆԻՆ

(հատված)

<1919, հոկտեմբեր>

Օրհնյալ լինես, Հոկտեմբեր, որ այսքան ոգևորություն ես ներշնչում անգամ ինձ նման անդամալույծներին...

202. ԸՆԿԵՐՆԵՐԻՑ ՄԵԿԻՆ

(հատված)

<1919, հոկտեմբերի վերջ — նոյեմբեր>

Ես ինձ լուսավոր ու ջինջ եմ զգում, ինչպես հավանորեն իրենց զգում էին առաջին քրիստոնյաները։