— Գամ ի՞նչ անեմ:
Բայց կայմակամը կռացել էր դեպի Արիֆը և ուրախ, որ կարող է սուլթանի ազգականի հետ մտերմական մի խնդիր ունենալ, ասաց․
— Հը՞, աչքդ բռնե՞ց դրան։
— Այո, 5 ոսկի կտայի, եթե…
— Օ՜… շատ է. դուք այդ 5 ոսկին տվեք ինձ, ես կսարքեմ… այժմ ոչ, հետո կտաք… ես կհիշեցնեմ ձեզ։
Հետո դարձավ դեպի գնչուհին և ձայնեց.
— Հը՞, այդ ի՞նչ է, դեռ չե՞ս եկել… եկ գուշակիր տեսնեմ։
— Գնա գուշակիր,— հրեց մի պառավ,— գնա, գուցե դրանով ազատվես։
Երիտասարդ կինը քիչ էլ վարանեց, մի արհամարհոտ հայացք ձգեց ամուսնու, գլխավորի վրա, ապա վճռական կերպով դեպի աստիճանավորները առաջացավ և ասաց․
- Որի՞ համար գուշակեմ։
— Առաջ ինձ համար,— ասաց կայմակամը։
— Ձեռքդ տո՛ւր։
Բեյը պարզեց նրան յուր ձեռքը։ Գնչուհին մատների ծայրով բռնեց, դարձրեց, ուշադրությամբ ափի գծերը զննեց, հետո արհամարհությամբ բարձրացրեց հայացքը և ասաց.
— Դու կմեռնես հանգիստ՝ անկողնիդ մեջ, բայց ոչ թե զինվորի մահով։
— Հա՛, հա՛, հա՛,— ծիծաղեց բեյը,— շնորհակալ եմ. զինվորի մահվան շատ էլ նախանձող չեմ… հետո՞։
— Հետո ոչինչ նոր բան… ավելի կբարձրանաս, միայն կբարձրանաս շնորհիվ նրա, որ շատ արյուն կթափես և շատ դիակներ կշինես։
Ու սոսկումով բաց թողեց ձեռքը։
— Արյո՞ւն,— գունատվեց բեյը,— ի՞նչ արյուն, պատերազմի պիտի գնամ։
— Ոչ,— թոթվեց գլուխը գնչուհին,— ոչ… չգիտեմ․ անշուշտ անմեղ արյուն կթափես…
— Այժմ ինձ համար գուշակիր, սիրուն կին,— ժպտաց Արիֆը ն պարզեց ձեռքը։
— Եթե ես սիրուն եմ,— պատասխանեց գնչուհին,— այդ քո գոծը չէ… դու կին չունի՞ս։
— Ունիմ։
— Եթե կինդ էլ տղամարդի տեսներ և նրան ասեր այդպիսի խոսքեր, ի՞նչ կանեիր նրան։
