Այս էջը հաստատված է
Վառվում ես՝ մարմանդ, մարմա՜նդ
Սրտիս մեջ դառնում ես հուր։
Վառվում ես մարմա՜նդ, մարմա՜նդ
Հրով քո՝ շարմաղ, մաքուր։
Անբախտ եմ, ո՜րբ եմ ու խեղճ,
Ինչպես իմ երկիրը, որ —
Կորե՜լ է աշխարհի մեջ,
Լռե՜լ է՝ անտեր, անօր։ —
Ես ի՞նչպես կանչեմ հիմա,
Որ տաս ինձ շրթերդ կաս.—
Ախ, ի՞նչպես կանչեմ հիմա,
Որ ձայնս լսես ու գաս...