— Ես անդարձ Ձեզ սիրել եմ, և իմ սիրտը հուր է՝
Թող ցրե՛ իմ հուրը տխրությունը Ձեր.
Տխրությունը թույն է, ժանգոտած մի սուր է։
Ես անդարձ Ձեզ սիրել եմ, և իմ սիրտը հուր է. —
Օ, թողե՛ք որ, քույր իմ, մորմոքող իմ հուրը
Բռնկի հույսով նոր մշուշում անծիր.—
Ես անդարձ Ձեզ սիրել եմ, և իմ սիրտը հուր է.—
Թող ցրե՛ իմ հուրը տխրությունը Ձեր։