Էջ:Yeghishe Charents, Collected works, vol. 1 (Եղիշե Չարենց, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/223

Ա

Երազ տեսա. Սայաթ-Նովեն մոտս էկավ սազը
                                                   ձեռին,
Հրի նման վառման գինու օսկեջրած թասը ձեռին,
Նստեց, անուշ երգեր ասավ` հին քամանչի մասը
                                                 ձեռին,․
Էնպես ասավ, ասես ուներ երկնքի ալմասը ձեռին։
Ու էն երգին օրոր-շորոր, ինչպես հուրի, ատլաս
                                                 ու խաս,
Երազիս մեջ գոզալն էկավ` ինքն էլ վառման քաղցր
                                                   երազ.
Նազանք արավ, Սայաթ-Նովի սիրտը լցրեց միրգ
                                               ու մուրազ,
Կանգնեց-մնաց` դեմքից քաշած օսկեկարած խասը
                                                  ձեռին։
Նայե՛ց — նայեց Սայաթ-Նովեն, ամպի նման
                                              տխուր մնաց․
Ասավ` Չարե՜նց, էս գոզալից սրտիս մե հին
                                             մրմուռ մնաց.
Սիրտս վառվեց, մոխիր դարձավ` ինքը կրակ ու
                                              հուր մնաց․—
Դո՜ւ էլ նրա գովքը արա, որ գա` օսկե մազը ձեռին։