Էջ:Yeghishe Charents, Collected works, vol. 1 (Եղիշե Չարենց, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/224

Էսպես ասավ Սայաթ-Նովեն ու վեր կացավ, որպես
                                      գիշերը․
Գնաց նորից տխուր ու լուռ՝ սիրտը հազար
                             մուրազ ու սեր.
Երազն անցավ— դո՛ւ մնացիր, պատկերքը քո
                                   մնաց լուսե,
Մեկ էլ իմ խեղճ սիրտը մնաց՝ Սայաթ-Նովի սազը
                                         ձեռին։