Էջ:Yeghishe Charents, Collected works, vol. 1 (Եղիշե Չարենց, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/298

Եվ ո՜ւմ համար — էլ ո՞ւմ համար կարոտակեզ
                                                          երգե հիմի
Սիրտս՝ լքված տարիների սեղմ արճիճով ու
                                                           կապարով,


Բայց շուրջս թող որքան կուզե աշխարհը այս
                                                       խնդա, ցնդի —
Ես — հաշմանդամ ու խելագար ու հավիտայա՛ն
                                                          վտարանդի՝
Դեպի երկի՛նք պիտի գնամ, դեպի եզերքը
                                                          Ամենտի —
Իմ բա՜րձր, հին ու աստղային երազների
                                                      ճանապարհով...


Ու էլ ամե՛ն մեղքի համար սիրտս հիմա ունի
                                                            ներում.
Պիտի անդարձ ես հեռանամ, պիտի գնամ՝ ա՛չքս է
                                                            հեռուն.
Թե Կարինե Քոթանճյանին տեսնեք Կարսի
                                                      փողոցներում —
Ասե՛ք նրան՝ Չարենցն ասավ — մնաս բարո՛վ,
                              մնաս բարո՜վ...

1919