Էջ:Yeghishe Charents, Collected works, vol. 1 (Եղիշե Չարենց, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/309

ՕՐԻՈՐԴ ԱՇԽԵՆԻՆ

Սրտիս թեթև, թրթիռների պես հարազատ
Հնչում է միշտ ձայնը քո ջինջ «Բաժակ թեյ»-ում,
Սրտիս թեթև թրթիռների պես հարազատ,
Թռչում է միշտ ձայնը քո ջինջ դեպի հեռուն։

Թռչում է նա դեպի օրերը մանկական,
Դեպի աշխարհը այն կապույտ ու հմայուն,
Ուր երազները ջինջ վճիտ էին այնքան,
Ուր մանկական աչքերն էին կյանքին նայում։

Մութ օրերում կյանքս անցավ, օրս անցավ,
Շուրջս հիմա ոչ մի թեթև թրթիռ չկա,
Բայց մանկանում է սիրտս միշտ, դառնում անցավ,
Երբ ես լսում եմ վճիտ ձայնը աղջկա։

1920