Նայադներ — Հին Հունական դիցաբանության մեջ Ջևսի դստրերը, գետերի և աղբյուրների հավերժահարսեր մարմնավորում են մայր՝ hողի խոնավությունը։
Վահագն — Հայոց դիցաբանության մեջ ամպրոպի աստված, երկնքի և երկրի որդի` ծնված երկրային ջրերից և եղեգնից,— որ կռվում է վիշապների դեմ, հաղթում, լուսավորում ու անձրև բերում երկրին։
Գրել է 1916 թ․, հավանաբար, Մոսկվայում։
Առաջին անգամ տպագրվել է Եժ I հատորում։ Տպագրվում է նույնից։
Աիդ (Պլուտոն) — Հին հունական դիցաբանության մեջ Աիդը սարսափներով լի խավար անդրաշխարհի, դժոխքի տիրակալն է։
Սաիքս — Հին հունական դիցաբանության մեջ սուրբ գետ Աիդի աշխարհում, որ սառեցնում է ամեն ինչ. նրա ջրերով երդվում և մահկանացուներին ահաբեկում են իրենք աստվածները։
Գրել է 1916 թ․, հավանաբար Մոսկվայում։
Առաջին անգամ տպագրվել է ԵԺ I հատորում։ Տպագրվում է նույնից։ Ռա — Եգիպտական դիցաբանության մեջ արևի աստվածություն, որից սկիզբ է առնում աշխարհի գոյությունը։
Նիրվանտ — Բուդդայական կրոնում մարդու հոգեկան ամենակատարյալ, բացարձակ անդորրության վիճակը, երբ նրա մեջ բացակայում է եսապաշտական, անձնասիրական ամեն մի կիրք ու ձգտում։
Սանսար — Բուդդայական կրոնում երկրային կյանք, որ մեղսական է, տառապալից, իր էությամբ հակոտնյա նիրվանային։
Ագին — Հին հնդկական վեդայական կրոնում կրակի աստվածություն՝ ծնված ջրերից, ինդրայի (ամպրոպի աստված) երկվորյակ եղբայրը։ Հետագայում դասակարգային հարաբերությունների զարգացման պրոցեսում հնդիկները դիմել են Ագնիին մեղքերից թողություն ստանալու համար։
