1 Վարսավիրի մոտ հիմա հոգնած նստել է Լեյլին
13 Դեմքին տաղտուկ մի ժպիտ, ձեռքին մկրատ ու փոշի
14 Թափում է սուտ հմայքներ, ծախվող բույրեր ուրիշի
15 Հարազատ է այնքան չոր զրնգունը մկրատի —
18 Ցուրտ զարկերով իր բեկուն՝ հարվածների պես գամի
21 Ում ի՞նչ, թե նա էլ հիմա ինքն իրեն չի ճանաչի.
24 հտ Եվ այդ ստի համար նուրբ, հրապուրիչ ու փարթամ
Ես իմ հոգու ամբողջ ճշմարտությունը կտամ:
25 Սուրբ է կյանքում միայն դա՝ լուսավոր փայլը ստի,
«Հայացքների թակարդում» — գրել է 1920 թ․ սեպտ. 31-ին, Երևանում։ Առաջին անգամ տպագրվել է ԵԺ I հատորում, տպագրվում է նույնից։
ԳԱԹ ՉՖ պահպանվում է մեկ ինքնագիր (Լեյլու ալբոմում)՝ թվագրված <1>920.IX.21։
Ինքն վերնագրին կից՝ (բալլադա № 5, հավելված № 2)
2 Լեյլին
4 Էլի
13 Բյո՜ւր աչքերի կրակով
39 Քաղցր է աշխարհը, Լեյլի,
«Շան կարոտներ» — գրել է 1920 թ. սեպտ. 21-ին, Երևանում։
Առաջին անգամ տպագրվել է ԵԺ I հատորում. տպագրվում է նույնից։
ԳԱԹ ՉՖ պահպանվում է մեկ ինքնագիր (Լեյլու ալբոմում)՝ թվագրված <1>920.IX.21։
Ինքն վերնագրին կից՝ (բալլագա № 6, հավելված № 3)
6 Գանգատվում է այսքան ուշ, մղկտում է առանց սեր։
9 Ինչ շուտ անցավ ցերեկի զվարթ աղմուկը և մութ
12 Փողոցների խրախճանք, աննպատակ դեգերում։