Էջ:Yeghishe Charents, Collected works, vol. 1 (Եղիշե Չարենց, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/71

<poem> Ահա իջել է անապակ ու վճիտ

            Մի կապույտ հիմա։

    Ու տեսնում եմ իրիկնային կապույտում
         Բռնկված կրկին —
  

   Գմբեթներիդ երկնասլաց ու ժպտուն
         Խաչերի ոսկին․․․

    Եվ երազի պես պարուրվում է հանկարծ
        Երկիրդ իմ հոգում,

   Ջինջ երկիրդ՝ աչքերիդ մեջ — միգամած
           Իրիկուն․․<poem>