Գրել է 1915 թ. փետրվարին Կարսում։ Առաջին անգամ տպագրվել է առանձին գրքույկով 1915 թ. Թիֆլիսում։
Զետեղվել է ԵԺ II հատորում։ Տպագրվում է վերջինից։
ՏեՔՍՏԱՅԻՆ ՏԱՐԲեՐՈԻԹՅՈԻՆՆԵՐ
I տպ Վերնագրին կից ենթավերնագիրը չկա
1-ից առաջ կա` Prolog
...Երգեցի մի իրիկուն` երբ հոգիս լեփ-լեցուն էր
երագներով և արևովս
Այնտեղ, մեռնող օրվա արնաթաթախ ճայացքում ես տեսա
հանկարծ հեթանոս
Հարսանիքը կապուտաչյա Սիրուհուս — Հայրենիքիս... 2—4
Պատուհանի մոտ ու նայել հեռվում
Պահվող, խաբող ճամփաներին անանուն,
Որոնք այնքա՜ն հմայում են գրավում: 6—7
Մեռնող կարմի՜ր համբույրներով սիրարբած.
Խմել անցնող երանգները վերևի` 10—12
Որ պատմում է Հողի մասին մեղմորեն —
Ու վերանա՜լ, մինչ երգ դառնա իմ հոգին.
Մինչ լույսերը մթնած հոգիս օրորեն։ 14—19
Աչքերս հառել անվերջ պահվող երազին.
Լսել ձայնե՜ր, որ մի գիշեր սրբացան
Հովիտների մեջ այս հին:
Ապրել` հարբա՜ծ իրիկնային գույներով,
Ապրել` հարբա՜ծ աղբյուրների կարկաչում.
Հարբե՜լ, հարբել` հարբեցումն իսկ մոռնալով, 21
Կա հոգեկան լեցունության մի վայրկյան,
