Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Եվ ամեն մի վայրկյանը— հնչեղ
Ներկա է, անցյալ— ու գալիք։
|
|
Ես քեզ ո՞նց, քեզ ո՞նց, հասկանամ,
Ես քեզ ո՞նց ամփոփեմ ուղեղում իմ,
Երբ չեկած՝ դու արդե՛ն իսկ չկաս,
Բայց հա՛ր դու լինում ես— ու տևում ես։
|
|
Անցնում է, հոսում է, վարար է,
Ելնում է, սուզվում անդադար․
Մշտապես մեռնում է— ու հար է․
Մշտապես ու հար—անկատար։
|
|
Օ, խմի՛ր, խմի՛ր դու ագահ.
Օ, խմի՛ր անդադար այս հատնումը.
Կորածը— իրեն նա գտնում է,
Եվ իր այդ գտնումով— չկա։
|
|
Այս գետը,— նայի՛ր․— նա հոսում է,
Քեզ թվում է թեկուզ անփոփոխ։
Իսկ քո փառքը, հիմար, երազում է—
Հավերժական կոթող։
|
|
էյ, դո՛ւ, իմաստո՛ւն վարպետ,
Որ տաշում ես, տաշում այդ քարերը․
Քո ամե՛ն մի, ամե՛ն մի զարկին
Իր նիշը արդեն նա դրել է։
|
|